تکامل فضاهای کار اشتراکی و چشم‌انداز آن در دنیای پس از کرونا

برای بسیاری از افراد دورکار و مدیران استارتاپ‌ها، کار در فضای کار اشتراکی به یک سبک زندگی جدید تبدیل شده است. این روش کارآمد و هوشمندانه طی دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است، حتی با وجود چالش‌های بزرگی مانند همه‌گیری جهانی کووید-۱۹.

حالا که کار در فضای کار اشتراکی به اوج خود رسیده است، جالب است نگاهی به تاریخچه، وضعیت کنونی و آینده آن بیندازیم. شاید دفعه بعد که در یک فضای کار اشتراکی نشستید، این موضوع برای لحظاتی ذهنتان را به خود مشغول کند.

۱۹۹۵:تولد مفهوم Coworking

مفهوم فضای کار اشتراکی در سال ۱۹۹۵ در برلین آلمان متولد شد. ۱۷ مهندس کامپیوتر یک “هکر اسپیس” به نام C-Base تأسیس کردند. این سازمان غیرانتفاعی با هدف گردهم آوردن علاقه‌مندان به کامپیوتر، فرصتی برای همکاری و تبادل دانش ایجاد کرد.

۱۹۹۹: ابداع نام “کار اشتراکی”

با رشد علاقه‌مندی به فناوری، اصطلاح “کار اشتراکی” توسط برنارد دکوون، نویسنده و طراح بازی آمریکایی، در سال ۱۹۹۹ ابداع شد. او از این واژه برای توصیف یک شیوه کار کردن استفاده کرد، نه یک مکان خاص، که چشم‌اندازی از آینده کاری مبتنی بر همکاری و بدون سلسله‌مراتب بود.

۲۰۰۲: ظهور فضاهای کار اشتراکی مدرن

اولین فضای کار اشتراکی مدرن در سال ۲۰۰۲ در وین توسط دو کارآفرین اتریشی با نام Schraubenfabrik تأسیس شد. این فضا مکانی برای گردهمایی معماران، بنیان‌گذاران استارتاپ‌ها، فریلنسرها و دیگر حرفه‌ای‌ها بود تا از همکاری حضوری بهره‌مند شوند.

۲۰۰۵: آغاز جنبش کار اشتراکی

سال ۲۰۰۵ نقطه عطفی برای کار اشتراکی بود. با افزایش شتاب این جنبش در سراسر جهان، فضاهای مستقل بیشتری در شهرهای متمرکز بر فناوری مانند لندن و سان‌فرانسیسکو پدید آمدند. فضای کار اشتراکی براد نیوبرگ در سان‌فرانسیسکو یکی از اولین نمونه‌های موفق این جنبش در آمریکا بود.

۲۰۱۱: وی‌ورک و جریان اصلی شدن کار اشتراکی در ایالات متحده

در سال ۲۰۰۸، آدام نویمان و میگل مک‌کلوی، استارتاپ Green Desk را که بعدها به WeWork تبدیل شد، راه‌اندازی کردند. WeWork با ارائه فضاهای کار اشتراکی جذاب و متنوع، این مفهوم را به یک جریان اصلی در ایالات متحده تبدیل کرد و تا سال ۲۰۱۲، بیش از ۲۰۰۰ فضای کار اشتراکی در سراسر جهان ایجاد شد.

۲۰۲۰: همه‌گیری کووید-۱۹ و چالش‌های جدید

تا سال ۲۰۱۹، بیش از ۱۹۰۰۰ فضای کار اشتراکی در جهان وجود داشت. اما همه‌گیری کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ چالشی بزرگ برای این فضاها ایجاد کرد. با تغییرات الزامات فاصله‌گذاری اجتماعی، برخی فضاهای کار اشتراکی به مدل‌های کسب‌وکار جدیدی روی آوردند. با وجود پیش‌بینی‌هایی که پایان کار اشتراکی را محتمل می‌دانستند، این فضاها همچنان به عنوان بخشی از آینده کار باقی مانده‌اند.

در سال ۲۰۲۰، در حالی که دنیا در حال تعطیلی بود، کار اشتراکی به یک گزینه جذاب حتی برای شرکت‌های بزرگ تبدیل شد و به یک شیوه جدید از کار در دوران پس از همه‌گیری تبدیل شد.

نتیجه‌گیری:

فضاهای کار اشتراکی از زمان ظهور خود در دهه ۱۹۹۰ تاکنون مسیر طولانی و پرفرازونشیبی را طی کرده‌اند. از آغاز در یک هکر اسپیس در برلین تا گسترش به یک جنبش جهانی با هزاران مکان در سراسر دنیا، این فضاها به تدریج به یکی از مهم‌ترین نقاط تمرکز کارآفرینان، فریلنسرها، و شرکت‌های نوآور تبدیل شده‌اند. حتی در مواجهه با چالش‌های بزرگی مانند همه‌گیری کووید-۱۹، این فضاها توانستند با انعطاف‌پذیری و نوآوری‌های هوشمندانه به مسیر خود ادامه دهند.

کار اشتراکی نه‌تنها یک روش کاری جدید بلکه یک فرهنگ کاری است که از همکاری، خلاقیت، و تعامل اجتماعی بهره می‌برد. با تغییر نیازها و روش‌های کاری در دنیای پس از همه‌گیری، فضاهای کار اشتراکی بیش از هر زمان دیگری نقش مهمی در آینده کار ایفا خواهند کرد. این فضاها به کارمندان و شرکت‌ها امکان می‌دهند تا در محیطی پویا و مشترک، نوآوری و همکاری را تجربه کنند، و به این ترتیب به یکی از اجزای اصلی و ضروری اکوسیستم کسب‌وکار تبدیل می‌شوند.